MAMA? Mevrouw? Werknemer? Mamaaaa mamamamamamamaaaaaaa? Joehoeeee? Mevrouw? Vriendin? Hallo? U daar? Kun je dit even voor me doen? Wil je dat voor me pakken? Kun je dit even uitzoeken? Pak eens even dat ding daar voor me… Dit kan er ook nog wel bij toch? Mag ik? Wil jij? Kan jij?
Al die vragen en verwachtingen en en en en dan is daar ineens : Aaaaaarggg ** kortsluiting**…**———— ——– ———**
Herkenbaar? Vermoeiend hè? Al dat moeten en al die vragen en er altijd maar zijn en altijd moeten reageren en alles wat maar binnen komt enz enz..
Heb je enig idee wat je kunt doen zodat je geen kortsluiting zult krijgen? Hoe fijn zou het zijn als je hier weer zelf de regie over krijgt in plaats van jezelf zo erg te laten overprikkelen waardoor er kortsluiting ontstaat? Ja maar, ik heb al zo vaak gezegd dat ik even rust wil of dat het me te veel is, maar ja, niemand doet er wat mee…
Hoe goed ben jij in het aangeven van je eigen grenzen? Merk je al eerder op dat het je allemaal even wat veel wordt? Zo ja, wat doe je daar dan mee?
Luister je naar die signalen door dan bijvoorbeeld even een pauze in te lassen of even een luchtje te gaan scheppen? Of doe je eigenlijk niets met die signalen omdat je daar geen tijd, rust, ruimte of wat dan ook voor hebt (of maakt is het eigenlijk…)
Of komt alles zo erg bij je binnen dat je eigenlijk niet meer weet wat van jou is of wat van een ander en heb je daardoor geen idee meer wat je er mee kan doen? Hoe je dan nog bij jezelf kunt blijven? Dat is natuurlijk ook lastig als je niet weet “wie jij bent”. Waar ligt je grens en wat is van een ander?
Wil jij leren om bij jezelf te kunnen blijven, je grenzen (weer) te ervaren en aan te gaan geven en zo je overprikkeling voor te kunnen blijven? Want zeg nou zelf, zo leuk is het niet als die kortsluiting je ineens overvalt. Voor jou niet en voor je omgeving ook niet.
Het is de kunst om de signalen van je lichaam weer te gaan herkennen en hier dus wat mee te gaan doen. Voel je je moe, druk in je hoofd, onrustig, ongeduldig, vervelend of wat dan ook, neem dan even rust. Ga bijvoorbeeld 5 minuten een kop thee drinken en zorg dat er dan niemand in je buurt is. Adem tijdens dit moment naar je voeten toe. Volg je ademhaling vanuit je neus of mond door je lichaam heen naar je voeten toe en weer terug en adem bij elke uitademing spanning uit. Ervaar maar eens wat dit met je doet.
Iets anders wat je zal helpen is om te uiten naar een ander hoe je je voelt en wat je op dat moment nodig hebt. Dit vinden mensen vaak een lastige, maar probeer het maar eens, wie weet wat het je al oplevert!
Jij bent de enige die er voor kan zorgen dat je je overprikkeling voor bent. Je kan niet van een ander verwachten dat ze dat in de gaten zullen houden. Ook niet als je al aangegeven hebt dat je moe bent of dat iets je teveel wordt. Jij bent degene die dan de touwtjes in handen dient te houden om te zorgen dat je dan de rust zult krijgen/pakken/nemen die jij nodig hebt.
Mocht je meer willen ervaren en leren hoe je die overprikkeling voor kunt zijn, kom dan eens langs voor een gratis kennismakingsgesprek.